Συχνές Ερωτήσεις

Η στέβια (Stevia rebaudiana) είναι μέλος της οικογένειας Asteraceae και συγγενεύει με διάφορα βότανα και άνθη, όπως το χαμομήλι, το εστραγκόν, το αντίδι, το μαρούλι, η μαργαρίτα, ο ηλίανθος και τα χρυσάνθεμα. Το γένος στέβια αποτελείται από 240 είδη φυτών που ενδημούν στη Βόρεια και Κεντρική Αμερική και το Μεξικό μέχρι την Αριζόνα, το Νέο Μεξικό και το Τέξας. Οι γλυκές ιδιότητες των φύλλων της ήταν γνωστές για αιώνες στους αυτόχθονες της Ν. Αμερικής, όπως στη φυλή Γκουαράνι της Παραγουάης, που φαίνεται να χρησιμοποίησε πρώτη τα φύλλα του φυτού για να γλυκάνει ροφήματα βοτάνων. Από το 1800 η κατανάλωση της στέβιας εδραιώθηκε σε όλη τη Νότια Αμερική, όπως τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Τα φύλλα του φυτού στέβια είναι 30 με 45 φορές πιο γλυκά από τη ζάχαρη και τρώγονται ωμά ή χρησιμοποιούνται ολόκληρα σε ροφήματα βοτάνων και τρόφιμα.

Το όνομα στέβια προέρχεται από τον Ισπανό βοτανολόγο και γιατρό Petrus Jacobus Stevus που την ανακάλυψε.
Το 1899 ο Σουηδός βοτανολόγος Moises Santiago Bertoni που εργαζόταν στην ανατολική Παραγουάη περιέγραψε λεπτομερώς το φυτό και τις γλυκαντικές του ιδιότητες. Εξαιτίας της γλυκιάς της γεύσης η στέβια έχει πολλά ονόματα όπως μελόφυλλο (honey leaf), γλυκό φύλλο της Παραγουάης, γλυκό φύλλο, γλυκό βότανο κλπ.
Το 1931 οι Γάλλοι χημικοί M. Bridel και R. Lavielle απομόνωσαν τα συστατικά στα οποία οφείλεται η γλυκιά γεύση των φύλλων της στέβια και που ονομάστηκαν στεβιοσίδη και ρεμπαουδιοσίδη-Α. Τα τελευταία είναι 200 με 300 φορές γλυκύτερα από τη ζάχαρη, σταθερά στη θέρμανση και σε διαφορετικά pH και δεν αποικοδομούνται.

Η στέβια είναι η μόνη φυσική γλυκαντική ουσία με μηδέν θερμίδες, μηδέν υδατάνθρακες, μηδέν γλυκαιμικό δείκτη (G.I.) και μηδέν γλυκαιμικό φορτίο (G.L.). Επομένως, όταν χρησιμοποιείται αντί της κοινής ζάχαρης ή άλλων επίσης θερμιδογόνων γλυκαντικών υλών (π.χ. φρουκτόζη, μέλι, σιρόπι αγαύης κ.ά.), περιορίζει την ενεργειακή πρόσληψη και έτσι συμβάλλει θετικά στην προσπάθεια ελέγχου των περιττών κιλών. Πρέπει, όμως, να γίνει απολύτως κατανοητό ότι η στέβια αποτελεί απλώς και μόνο βοήθημα περιορισμού των θερμίδων από πηγές σακχάρων και όχι κάποια ουσία που αδυνατίζει χωρίς να προσέχουμε γενικότερα τη διατροφή μας.

Μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε της στέβια ως γλυκαντικό σε καφέ, τσάι, αφεψήματα και οποιοδήποτε άλλο ρόφημα, κρύο ή ζεστό, αλλά και για να αντικαταστήσετε τη ζάχαρη σε συνταγές παρασκευής ηδύποτων (π.χ. λικέρ), γλυκών (π.χ. μαρμελάδων, κέικ), φαγητών ή σαλτσών, συνήθως αφού τη διαλύσετε πρώτα σε λίγο νερό, ώστε να ελέγξετε εκ των προτέρων την έντονη γλυκύτητά της. Μπορείτε, επίσης, να  καλλιεργήσετε της στέβια σε μικρές γλάστρες και να χρησιμοποιείτε τα φύλλα της φρέσκα ή αποξηραμένα σε σαλάτες ή αλεσμένα σε ροφήματα και γλυκίσματα.

Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) έχει δώσει στη στέβια το χαρακτηρισμό GRAS («γενικά αναγνωρισμένη ως ασφαλής»), ενώ η EFSA έχει γνωμοδοτήσει δηλώνοντας ότι «δεν είναι καρκινογόνος, δεν είναι τοξική και δεν είναι επικίνδυνη για την ανθρώπινη αναπαραγωγή». Από τη στιγμή, λοιπόν, που είναι εγκεκριμένη από διεθνείς οργανισμούς, δεν υπάρχει κατά τεκμήριο λόγος να αμφισβητούμε την ασφάλειά της.

Τα φύλλα της στέβιας περιέχουν, επίσης, πολλά μεταλλικά στοιχεία και ιχνοστοιχεία (χρώμιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, κάλιο, σελήνιο, ψευδάργυρο), βιταμίνες Β (κυρίως νιασίνη) και φυτοθρεπτικά όπως η χλωροφύλλη και οι φυτικές στερόλες. Ο συνδυασμός και η αλληλεπίδραση των συστατικών αυτών ενδέχεται να της προσδίδουν επιπλέον ωφέλιμες ιδιότητες για την υγεία μας, που μέλλει όμως να αποδειχτούν ερευνητικά. 

Η Στέβια (βοτανικό όνομα Stevia rebaudiana) είναι είδος φυτού με προέλευση τη Βραζιλία και την Παραγουάη. Περιέχει μια ουσία η οποία ονομάζεται στεβιόζη ή στεβιόλη η οποία έχει μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από την ζάχαρη. Χρησιμοποιείται σε αρκετές χώρες ως εναλλακτική γλυκαντική ουσία από την ζάχαρη.
Η γλυκιά γεύση των φύλλων της είναι γνωστή εδώ και αιώνες στους αυτόχθονες της Ν. Αμερικής που τη χρησιμοποιούν ως φυσικό γλυκαντικό. Τα τελευταία χρόνια το φυτό στέβια και τα γλυκαντικά που προέρχονται από τα φύλλα του τράβηξαν την προσοχή εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης σε τρόφιμα χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και θερμίδες. Τα φύλλα του φυτού και τα γλυκαντικά που προέρχονται από αυτό έχουν πολλαπλάσια γλυκύτητα από τη ζάχαρη, δεν αποδίδουν ενέργεια (θερμίδες) και δεν περιέχουν υδατάνθρακες.

H Σουκραλόζη δε μεταβολίζεται από τον ανθρώπινο οργανισμό, κατά συνέπεια, δεν αποδίδει ενέργεια, ούτε επηρεάζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Η ιδιότητα της να αφήνει ανεπηρέαστα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, την καθιστά σύμμαχο των ατόμων που πάσχουν από διαβήτη.

Ναι, η Σουκραλόζη μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους συμπεριλαμβανομένου και τα παιδιά.

Για ότι απορίες έχετε σχετικά με την σωστή διατροφή των παιδιών σας ή προβλήματα βάρους θα σας προτείναμε να συμβουλευτείτε τον παιδίατρο σας.

Φυσικά! Παρόλο που η Σουκραλόζη προέρχεται από την ζάχαρη, έπειτα από συγκεκριμένη διαδικασία μετατρέπεται σε γλυκαντικό χωρίς θερμίδες και υδατάνθρακες. Επίσης έχει γεύση ίδια με την ζάχαρης και μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μαγείρεμα ή στο ψήσιμο. 

Η κύρια διαφορά μεταξύ των δυο κατηγοριών είναι πως τα τεχνητά γλυκαντικά δεν είναι φυσικής προέλευσης, έχουν όμως γεύση παρόμοια με αυτή της ζάχαρης.

Από την άλλη μεριά, τα φυσικά γλυκαντικά είναι ουσίες διαδεδομένες στη φύση, ωστόσο το γευστικό τους προφίλ διαφοροποιείται από αυτό της ζάχαρης. 

Για τους περισσότερους ανθρώπους, είναι καθαρά θέμα προσωπικής προτίμησης για το ποιό γλυκαντικό τελικά θα επιλέξουν.

Η Σουκραλόζη έχει υπάρξει αντικείμενο ερευνών πάνω από 20 χρόνια και έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 110 επιστημονικές μελέτες και δεν έχει διαπιστωθεί ότι έχει οποιαδήποτε παρενέργεια για τον άνθρωπο.

Η χρήση της Σουκραλόζης έχει εγκριθεί από την Κοινή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την ασφάλεια των τεχνητών γλυκαντικών υλών του FAO και του WHO από το 1990. Επιπλέον, η ασφάλειά της έχει πιστοποιηθεί και από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), ο οποίος ενέκρινε το 1998 την προσθήκη της σε συγκεκριμένα τρόφιμα και ποτά, καθώς και από την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων, το 2000 (EFSA). Από το 1999 είναι αναγνωρισμένη ως γλυκαντικό γενικής χρήσης. Έκτοτε, χρησιμοποιείται σε περισσότερες από 80 χώρες παγκοσμίως, ενώ πάνω από 100 επιστημονικές μελέτες της τελευταίας εικοσαετίας έχουν πιστοποιήσει την ασφάλεια της χρήσης της. 

H Σουκραλόζη είναι ένα σύγχρονο γλυκαντικό, χωρίς θερμίδες, και με μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη, το οποίο προέρχεται από την ζάχαρη και έχει την ίδια γεύση με αυτήν. 

Η Ερυθριτόλη σύμφωνα με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των τροφίμων θεωρείται ασφαλής για χρήση ως πρόσθετο στα τρόφιμα. Το 1997 ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων αναγνώρισε την Ερυθριτόλη ως ασφαλή για χρήση και από το 2006 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την οδηγία 2006/52/ΕΚ επέτρεψε την χρήση και εμπορία της σε όλα τα κράτη μέλη.

Η Ερυθριτόλη είναι μια φυσική ουσία χωρίς θερμίδες και με μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη που απαντάται φυσικά σε διάφορα φρούτα, μανιτάρια και τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση

Διάφορες προκαταρκτικές μελέτες έχουν δείξει ότι η στέβια μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάλλιστα από τους διαβητικούς αντί της ζάχαρης ή άλλων γλυκαντικών υλών, γιατί μεταβολίζεται στον οργανισμό, χωρίς να επηρεάζει ιδιαίτερα το σάκχαρο του αίματος και χωρίς να απαιτεί την παραγωγή ινσουλίνης. Εντούτοις, επειδή είναι άγνωστο το εάν βελτιώνει μακροπρόθεσμα το γλυκαιμικό έλεγχο, τα διαβητικά άτομα θα πρέπει να συμβουλεύονται οπωσδήποτε το γιατρό τους πριν αποφασίσουν να την εντάξουν συστηματικά στο καθημερινό τους διαιτολόγιο.

Η Linodiet διαθέτει σειρά λυκαντικών με βάση την στέβια, τα οποία δεν επηρεάζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και προτείνονται από τους διανητολόγους. Ωστόσο επειδή κάθε περίπτωση μπορεί να είναι διαφορετική προτείνουμε να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.

Τα φύλλα της στέβια χρησιμοποιούνται εδώ και εκατοντάδες χρόνια ως γλυκαντικό σε περιοχές της νότιας Αμερικής. Η Ιαπωνία είναι από τις πρώτες χώρες που ενέκριναν τη χρήση της στέβια σε τρόφιμα και ποτά. Το 2008 ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων αναγνώρισε τη στέβια ως ασφαλή για ανθρώπινη χρήση και την ίδια χρονιά η κοινή επιστημονική επιτροπή του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τα πρόσθετα των τροφίμων (JECFA, διεθνής επιστημονική επιτροπή) έκρινε ότι η στέβια είναι ασφαλής για κατανάλωση από όλες τις ομάδες του πληθυσμού. Το 2010 η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων έκρινε ότι με βάση τις έρευνες που έχουν γίνει η στέβια είναι ασφαλής για κατανάλωση και το 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τον κανονισμό  No 1131/2011 ενέκρινε τη χρήση της στέβια ως γλυκαντικό σε τρόφιμα και ποτά.

Η στέβια είναι ένα φυσικό γλυκαντικό χωρίς θερμίδες και χωρίς καθόλου υδατάνθρακες που προέρχεται από το φυτό Stevia rebaudiana Bertoni, ένα μέλος της οικογένειας των Χρυσανθέμων που φύεται στις περιοχές της βορειοανατολικής Παραγουάης όπου χρησιμοποιείτε ως γλυκαντική ουσία για εκατοντάδες χρόνια. Αυτό το φυσικό γλυκαντικό είναι περίπου 300 φορές πιο γλυκό από τη ζάχαρη, χωρίς θερμίδες και χωρίς να επηρεάζει τα επίπεδα σαχκάρου, αποτελεί ιδανική φυσική επιλογή για όσους θέλουν να ακολουθήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και για όσους πρέπει να περιορίσουν την πρόσληψη ζάχαρης.